رسانه بدون فیلتر/ محمد حسن عبدالصمد

محتوای مفید در حوزه علوم شناختی و سواد رسانه ای

رسانه بدون فیلتر/ محمد حسن عبدالصمد

محتوای مفید در حوزه علوم شناختی و سواد رسانه ای

رسانه بدون فیلتر/ محمد حسن عبدالصمد
"محمد حسن عبدالصمد" کارشناس رسانه و سابقه تدریس، سخنرانی و پژوهش در صدا و سیما و مراکز علمی و آموزشی درحوزه های:

*علوم شناختی و رسانه
*سواد رسانه ای و سواد فضای مجازی
*خبرنگاری و گزارش نویسی
*امر به معروف و نهی از منکر
*علوم تربیتی و روانشناسی،
*تربیت دینی کودک و نوجوان
*سبک زندگی و خانواده
*مبانی انقلاب اسلامی
*بیانات امام خامنه ای
*داستان نویسی
*بازی درمانی
و...


ارتباط با من:

ایمیل: bayadkarikard@chmail.ir

کانال: resane97@ در پیام رسان ایتا سروش و بله

آیدی: @abd97

آپارات: www.aparat.com/bayadkarikard
دنبال کنندگان ۱ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
آخرین نظرات

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اسباب بازی» ثبت شده است


بهترین جایگزین اعتیاد به فضای مجازی چیست؟




وقتی میانگین مکالمه یک زن و شوهر ایرانی طبق آمار، در طول شبانه‌روز 17 دقیقه است و مکالمه فرزندان با والدین در طول شبانه‌روز به 20 دقیقه رسیده است، دیگر نمی‌توان انتظار یک خانواده با قوام، مستحکم و شاد را داشت.
از طرفی دیگر، عمده بازی‌های رایانه‌ای در بازار توسط کمپانی‌های خارجی با فرهنگ غربی تولید شده است که دو عنصر «روابط جنسی» و «خشونت» از اصلی‌ترین گزاره‌های این بازی‌ها است و متاسفانه به علت عدم راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات، دشمن توانسته است در جنگ نرم، بسیاری از بازی‌هایی را که در برخی از کشورها، فروشش جرم است را به راحتی با قیمت بسیار ارزان در اختیار نوجوانان ایرانی قرار دهد
این موضوع که زنگ خطری بزرگ برای تغییر سبک زندگی خانواده ایرانی است بسیاری از کارشناسان را به این فکر واداشت که راهکاری برای رفع این مشکل بیاندیشند، تا جایی که رهبر معظم انقلاب در سال 91 در دیدار با اعضای شورای انقلاب فرهنگی مجبور شدند به صورت ریز راهکار این موضوع را مطرح نمایند.
ایشان فرمودند: « ما بچه‌های خودمان را که الک دولک بازی می‌کردند که تحرک داشت و خوب بود، گرگم به هوا بازی می‌کردند که کار بسیار خوبی بود و ورزش بود و بازی و سرگرمی بود، یا این چیزی که خط‌کشی می‌کنند و لی لی می‌کنند. بازی بچه‌های ما این‌ها بود. آورده‌ایم نشانده‌ایم پای اینترنت، نه تحرکی روحی دارند، و ذهنشان تسخیر شده به وسیله طرف مقابل. خب بیایید بازی تولید کنید، بازی ترویج کنید، همین بازی‌هایی که بنده حالا اسم آوردم و ده تا از این قبیل بازی [که] بین بچه‌های ما از قدیم معمول بوده را ترویج کنید؛ [این] یکی از کارها است، این‌ها را ترویج کنید. ما همه‌اش نباید نگاه کنیم ببینیم که غربی‌ها از چه جور بازی‌ای حمایت می‌کنند، ما هم ازهمان بازی حمایت بکنیم
وقتی فرمانده کل قوا که باید سیاست‌های کلی را بیان نمایند، مجبور می‌شوند آنقدر ریز بشوند که حتی اسامی بازی‌های قدیمی را به منظور ترویج بیاورند، یعنی بسیاری از مسئولین کم کاری مشهودی در موضوعات فرهنگی تربیتی داشته‌اند. عجیب‌تر آنکه متاسفانه بعد از گذشت 6 سال از بیانات رهبری تا کنون اقدامی در خور صورت نگرفته است و تنها چند آثار مکتوب و مجازی توسط گروه‌های خودجوش فرهنگی که در آن بازی‌های سنتی را توضیح داده است منتشر شده است.

بازی در فضای حقیقی
همان‌طور که گفته شد بازی در فضای حقیقی که یک نیاز طبیعی و فطری کودک و نوجوان است و می‌تواند یکی از بهترین ابزار برای مقابله با جنگ نرم دشمن در فضای مجازی باشد، طبیعتاً هر کودک و نوجوان و حتی هر بزرگسالی وقتی در دنیای واقعی با یک بازی جدید پرهیجان و گروهی روبرو باشد، یقیناً آن را بر بازی‌های مجازی ترجیح می‌دهد. متاسفانه با گسترش بازی در فضای مجازی، بازی‌های سنتی و گروهی آرام آرام رو به فراموشی می‌رود. بازی‌هایی که مزایایی مانند تمرین کار گروهی، بالا رفتن روابط عمومی، تحمل شکست، افزایش خلاقیت، پشتکار، تمرکز، عدم احساس تنهایی، تحرک بدنی و تخلیه انرژی را به خود داشت، جای خود را به بازی‌های مجازی که آسیب‌هایی مانند، فرد گرایی، اختلال در بینایی، انزوا و تنهایی، بالا رفتن هیجان و عدم تخلیه آن، کم خوابی، ضعیف شدن حافظه، کم تحرکی و آسیب‌های فرهنگی و تربیتی که در محتوای بازی‌ها وجود دارد، داده است. هر چند برخی از بازی‌های مجازی هم فوایدی دارد، اما با نگاه کلی و بعد از هزینه فایده کردن، متوجه می‌شویم که بازی در فضای حقیقی بسیار بسیار مفید و ضروری برای هر کودک و نوجوانی است.
مشکل آنجاست که کودک و نوجوان امروز کمتر اطلاعی از بازی‌های سنتی و پرهیجان دارد. یکی از راهکارها این است که این بازی‌ها توسط والدین، مراکز آموزشی، فرهنگی و رسانه‌ها آموزش داده شود.
لازم به ذکر است، بسیاری از بازی‌ها می‌تواند در محیط خانواده توسط فرزندان با والدین صورت بگیرد. در این موارد حتما پدر و مادر باید با قرار دادن زمان کافی و مشخصی در طول روز این نیاز خانواده که همانند نیاز به غذا و خواب است را تامین کنند. در ادامه مثالی برای نحوه مواجهه و ضرورت بازی در دو خانواده را بررسی می‌نمائیم.
 
برخورد اول:
بابا بیا بازی. حوصلم سر رفته 
پدر در حالی که با دقت به اخبار گوش می‌کند: هیس! یه دقیقه صبرکن اخبار تموم شه 
دختر کنترل تلویزیون را از جلوی پدر برمی‌دارد و روبروی پدر می‌ایستد و درحالی که قیافه لوسی به خود گرفته سکوت می‌کند.
پدر: چیه بابا جان، وایسا اخبار تموم شد میام.
بعد از دیدن اخبار. پدر می‌گوید: خوب چی بازی کنیم.بیا گل یا پوچ.
دختر: نه بابا خسته شدم همیشه میگی گل یا پوچ بیا یه بازی بدو بدویی کنیم. مثل قایم موشک
پدر در حالی که روی مبل نشسته همانجا دستش را روی صورتش می‌گیرد و می‌گوید: برو قایم شو؛ ده، بیست، سی، چهل.... بیام؟
دختر با صدای آرامی می‌گوید: بیا
پدر بلند می‌شود دو قدمی راه می‌رود بعد می‌گوید دیدمت، پشت در اتاقی سُکْ سُکْ.
دختر با هیجان به سمت پدر می‌رود و سُکْ سُکْ می‌گوید و پدر با بی‌حوصلگی راه می‌رود 
دختر که از بازی با پدر لذت نبرده بود، می‌گوید بابا یه بازی دیگه. پدر هم می‌گوید خوب دیگه الان گشنمه بزار غذا بخوریم باید زود بریم خونه مامان جون بیا این موبایل منو بگیر یه بازی جدید نصب کردم.

برخورد دوم:
دختر یک ساعتی هست که چشم از تبلتش برنمی دارد.
پدر بدون توجه به دخترش، بلند به همسرش می‌گوید. خانم بیا یکم بازی کنیم. دلم گرفت
مادر سراسیمه از آشپزخانه بیرون می‌آید و می‌گوید خوب من چشم می‌زارم شما برید قایم شید. ده بسیت سی چهل.... اومدم...
پدر با هیجان به پشت در اتاق می‌دود. جایی که دخترش مشغول بازی با تبلتش بود. پدر آرام انگشتش را جلوی صورتش می‌آورد و با لبخند می‌گوید هیس...(یعنی لو ندی به مامان من اینجا قایم شدم)
مادر با اینکه می‌داند پدر کجاست خود را به ندیدن می‌زند و به داخل اتاق می‌آید و زیر لب می‌گوید: بابا کجا قایم شده.
پدر یواشکی از پشت مادر به سمت پذیرایی می‌دود و مادر هم با هیجان به دنبال او. همزمان با هم دستشان را به دیوار پذیرایی می‌زنند و می‌گویند سُکْ سُکْ.
حالا پدر چشم می‌گذارد. دختر بچه که تا الان یک نگاهش به تبلت بود و یک نگاهش به بازی پدر و مادر، تبلتش را کنار می‌گذارد و هم بازی پدر و مادر می‌شود.
براستی ما کدام برخورد را با فرزندمان انجام می‌دهیم؟
آیا همانطور که از نخوردن وعده غذایی فرزندمان نگرانی داریم از بازی نکردن بچه‌هایمان در طول روز که غذای روحشان هست نگرانی داریم؟
متاسفانه عواملی مانند آپارتمان‌نشینی، تک فرزندی،‌اشتغال مادران در خارج از خانه، و اعتیاد به فضای مجازی و تلویزیون باعث شده است که فرزندان همانند دهه 60 و70 در کوچه و خیابان نیایند و به بازی نپردازند. همراهی والدین در شکستن تابوی نیامدن فرزندان به محیط‌های باز مانند حیاط مجتمع، پارک‌ها و بوستان‌ها می‌تواند بسیار مفید باشد.
همچنین می‌توان با ارتباط با همسایه، اقوام و یا دوستانی که از لحاظ فرهنگی شبیه به یکدیگر هستند، مشکلات تک فرزند بودن را تاحدی کاهش داد تا فرزندان با همسالان خود در دید و بازدید و رفتن به طبیعت لذت بازی را تجربه نمایند.
مطمئناً شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجلس شورای اسلامی، صدا و سیما، شهرداری‌ها، مساجد و وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، ورزش و جوانان و ارتباطات، می‌توانند نقش بسیار مهم و سازنده‌ای را در زمینه ترویج بازی‌های سنتی و بومی داشته باشند که متاسفانه گویا این موضوع بسیار مهم و حیاتی که در سرنوشت کودکان و نوجوانان این مرز بوم تاثیر زیادی دارد، در هیچ سازمان و ارگانی محلی از اعراب ندارد.
خلاصه آنکه با توجه به سبد فروش بازی‌های غیر مناسب در کشور، و عدم توجه مسئولین به این مهم، اولین گام این است که خانواده‌ها اولویت بازی در فضای حقیقی را جدی بگیرند، تا مجبور نباشیم مانند بسیاری از کشورها فرزندانمان را به «کمپ‌های ترک اعتیاد بازی‌های رایانه ای» بسپاریم


محمد حسن عبدالصمد

همین مطلب در روزنامه کیهان


چرا کودک ایرانی قهرمان ندارد؟!

 

 

به بازار می‌روی تا برای کودکتان کیف مدرسه بخرید، بر روی اکثر کیف ها عکس های باب اسفنجی مرد عنکبوتی، باربی،بتن من است.

در نیمکت  پارک نشسته‌اید، کودکانی را می‌بینید که با افتخار خود را بت من و مرد عنکبوتی معرفی می‌کنند و به این طرف آن طرف می‌دوند، کمی آن‌طرف تر نوجوانانی را مشاهده می‌کنید که از آخرین ورژن بازی کلش آف کلند و پوکمون و طی کردن مراحل آن سخن می‌گویند.

در جشن تولد دخترت می‌بینید که خیلی ها عروسک باربی را برای هدیه آورده اند و فرزندت ناخودآگاه آنها را در کمد اتاقش می‌گذارد و شبانه روز با این عروسک حرف می‌زند.

حرف ها و رفتار کودک ها  تغییر می‌کند و ما با خود می‌گوییم ما که برای او چیزی کم نگذاشتیم، چرا فرزندم اینگونه شد.

از آن طرف معدود عروسک های ایرانی و اندک لوازم التحریر ایرانی اسلامی، آنقدر خاک می‌خورد تا زیر بی تدبیری خیلی ها پوسیده، فرسوده و نابود شود.

38 سال از انقلاب گذشت، جدای از رویش های فرهنگی و دستاوردهای علمی،متأسفانه هنوز هیچ ارگان، سازمان و یا وزارت خانه ای یا نخواسته و یا نتوانسته برای قشر کودک و نوجوان قدمی شایسته و موثر بردارد.

اندک اقدامات صورت گرفته هم عمدتاً توسط اشخاص دغدغه مند اجرا و تولید شده است، اشخاصی که عمدتاً بعد از سال ها تلاش، با بی مهری مسئولین روبرو می‌شوند.

براستی چه باید کرد؟ مگر رهبر معظم انقلاب در سال 92 در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی نفرمودند که از قضیه اسباب بازی های حرص می‌خورند!

چقدر مسئولین کم کاری کرده اند که رهبر انقلاب که عمدتاً باید مسائل راهبری و خط استراتیزیک را مشخص و روشن کند در جمع نخبگان و مسئولین فرهنگی مجبور بشود که بگوید، بروید بازی های سنتی را ترویج کنید حتی رهبری اسم می آورند که بروید لی لی و الک دولک و گرگم به هوا را ترویج کنید!

وای بر ما، وای بر مسئولینی که حتی بعد از گذشت سه سال از بیانات رهبری کوچک‌ترین گامی در این زمینه برنداشتند.

رهبری آسیب ها را یک به یک می گوید تا هیچ بهانه ای برای گریز از مسئولیت و شبهه نباشد. ایشان حتی فرمودند که نوه های خود اسم بازیکنان فوتبالیست دنیا را می‌دانند، اما اسم فلان دانشمند معاصر خود را هم نشنیده اند. رهبری بر ضرورت پیوست فرهنگی در تولیدات اسباب بازی سختن گفتند و تاکید کردند که بچه های ما چون فیلم و کارتون بازی مرد عنکبوتی ، بت من و.. را دیده اند، خوب وقتی عروسک آن را ببینند مشتاق خرید آن می‌شوند، اما وقتی شما عروسکی را می‌سازید که کودک هیچ شناختی از او ندارد ، طبیعی است که آن عروسک به فروش نرسد.

دولت مهمترین مسئول اجرایی کشور، این همه وزارت خانه، صدا و سیما، بسیج و سپاه، سازمان تبلیغات، حوزه های علمیه،رسانه ها،براستی کدام یک در این حوزه کاری انجام داده اند؟

ما حتی یک فیلم و یا یک سریال و یا حتی یک کارتونی را تولید نکرده ه ایم که در آن یک قهرمان را در یک دهه  برای کودکان معرفی کنیم.

کودکان معصوم ما در سایه بی تدبیری مسئولین  اکنون با شبیخون فرهنگی دشمن مواجه هستند و همه بی تفاوت نشسته اند تا تیر های این حمله ناجوانمردانه، بدون هیچ سپری بر قلب و فکر کودکان فرو رود.

همه می‌دانیم که با وجود قهرمانان ملی و مذهبی فراوانی که داریم، اما تا کنون نتوانستیم به کودک و نوجوان این قهرمانان را معرفی نمائیم. اما همین کودکان ما به خوبی قهرمانان پوشالی دنیای خیالی غرب را می‌شناسند و حرکات و رفتار گفتار آنان را تکرار می‌کنند.

بعد از نا امید شدن از مسئولان دولتی، برای مقابله با این اقدام فارغ از شعار، راهکار عملی برای دلسوزان این عرصه پیشنهاد می‌شود. مراحل زیر حاصل تجربه و یک کار مطالعاتی است که در اختیار افکار عمومی قرار می‌گیرد، به امید آنکه فرد یا گروهی احساس دغدغه کند و این علم زمین مانده را بلند نماید:

گام اول: در ابتدا باید آسیب ها، خلا ءها و نکات محوری آموزشی در قشر کودکان با مشورت از کارشناسان مرتبط با هر حوزه به صورت جداگانه بررسی و شناسایی شود.

گام دوم: قصه و داستانی جذاب با توجه به نکات مطرح شده تربیتی، با محوریت یک یا چند قهرمان نگاشته شود.

گام سوم: این قصه تبدیل توسط یک فیلمنامه نویس قهار تبدیل به یک فیلمنامه داستانی در چند سری شود.

گام چهارم: کارتر اصلی یعنی همان قهرمان سریال داستانی توسط یک تیم هنرمند طراحی شود.رنگ لباس. نوع لباس. فرم صورت و اجرای ان. نوع گویش و ادبیات ان و..

گام پنجم: این فیلمنامه در اختیار کارگردانی با تجربه و دغدغه مند قرار گیرد

گام ششم: بعد از تولید این سریال. این فیلم در بهترین ساعت از صدا و سیما پخش شود.

گام هفتم: همزمان با پخش این سریال، عروسک این قهرمان.صفحات شبکههای مجازی، درج عکس بر روی لوازم التحریر و البسه و اسباب بازی، تولید و به صورت وسیع توزیع شود.

گام هشتم: بازی های کامپیوتری انلاین و اف لاین و همچنین نسخه اندرویدی این کارکتر طراحی و ساخته شود.

گام نهم: در مناسبت های مختلف مثل اعیاد از این کارکتر در برنامه های مختلف کودک دعوت و نام برده شود.

گام دهم: این سریال ها سری های 2،3،4 و 5 را داشته باشد

در این صورت می‌توانیم تقریبا نزدیک به یک دهه، قهرمانی را برای کودکان الگو نمائیم تا نکات اموزشی و تربیتی را در قالب این سریال به کودکان و والدین اموزش دهیم.

فرض کنیم در این فیلم شخصیت اصلی آن یعنی ان کودک از بازی های جنبشی خوشش می‌آید، از موبایل و تب لت به خاطر اسیب هایش استقبال نمی‌کند، حرمت پدر و مادرش را به خوبی نگه می دارد، از کمک کردن و مسئولیت گرفتن لذت می‌برد، قدرت تحلیل و فکر کردن صحیح را می‌داند، زود قضاوت نمی‌کند، به مال حلال و حق الناس خیلی اهمیت می‌دهد، نظم و مقررات را رعایت می کند، به معنویت قران و نماز و مسجد اهتمام می‌ورزد، روحیه از خود گذشتگی و ایثار دارد، شاد و پر انرژی است، ویژگی های دوست ناباب را می‌شناسد، از اسراف و دروغ و غیبت دوری می‌کند، سواد رسانه ای را می‌داند، نکات بهداشتی و تغذیه صحیح را فرا گرفته است. مدیریت زمان را به خوبی اجرا می‌کند و...

در واقع  می‌توان  به صورت کلی نکاتی مانند: مسئولیت پذیری، عدم اعتماد به دشمن و تقویت روحیه استکبار ستیزی، احترام و ادب، توجه به دیانت، دوری از اسراف و تجمل، دوری از دروغ و ریا کاری، عرق دینی و ملی، روحیه ایثار و از خود گذشتگی،  نکات بهداشتی و پژشکی، روش فکر و تحلیل درست مسائل، روحیه انتظار و مقاومت و دیگر موضوعات را در این کارکتر آموزش و نهادینه کرد.

اگر این اقدامات به صورت کاملا کارشناسی شده و کاملا هنری و جذاب به به صورت مداوم تولید شود، می‌توانیم الگویی خوب را برای قشر کودکان و نوجوانان در یک  دهه داشته باشیم. مطمئناً نسلی که در این دهه مخاطب این سریال هستند بعد از خو گرفتن با قهرمان این داستان بسیاری از نکات مفید تربیتی و اخلاقی را که در جوانی و بزرگسالی در سرنوشت کشور موثر است را فرا می‌گیرند.

به امید انکه فردی آستین همت را بالا بزند و این اقدام موثر که می‌تواند زمینه ساز تربیت سربازان حضرت حجت  باشد را اجرا کند.



داستان اسباب بازی ها - فیلم های اسکول (High school)



برای دیدن کلیپ های بیشتر آموزنده در حوزه کودک نوجوان به سایت زیر مراجعه نمائید
kodakdana.blog.ir